Gepubliceerd op 16 September 2022
Ik werk achter het raam, in deeltijd, full-service, en ben niet Nederlands. Al vijf jaar werk ik op De Wallen, de wereldberoemde rosse buurt van Amsterdam. Ik heb ook in een privéhuis gewerkt en voor een escortbureau, maar ik werk liever achter het raam. Mijn collega’s en ik voelen ons hier veilig, maar de gemeente heeft het voorzien op onze manier van werken. Ramen worden verwijderd, ons perspectief genegeerd.
In 2007 sloot de gemeente Amsterdam ongeveer een derde van zijn raambordelen. Onder het mom van veronderstelde criminaliteit werd hoogwaardig vastgoed in het gebied veranderd in goedkope toeristenwinkeltjes. Van de 396 ramen op De Wallen zijn er slechts 252 over, die met alle drukte en overlast van dien nu als toeristische attractie worden beschouwd. Ik sprak met twee collega’s over onze werkplekken en over het plan van de burgemeester die dreigt de ramen te sluiten.
De burgemeester, Femke Halsema, beschrijft de ramen als “een tentoonstelling van kwetsbare vrouwen [die] worden vernederd.” Elvira, een Nederlandse vrouw die hier al meer dan tien jaar werkt, houdt van wat ze doet: “Het is mijn lichaam… En als ik hier wil werken, dan is dat mijn keuze.” Elvira voelt zich veilig achter het raam, een van de weinig vergunde werkplekken waar ze als trans vrouw terecht kan. Ze is bang gedwongen te worden haar werkplek en gemeenschap te verlaten. Haar collega’s zijn het met haar eens: “Iedereen die ik ken wil hier blijven.”
Camille komt uit Bulgarije en werkt al meer dan tien jaar als zelfstandige achter het raam: “We kunnen klanten weigeren. En als er toeristen zijn, hebben we veel meer keuze.” Elvira, Camille en ik zijn het erover eens dat er geen goed alternatief is voor onze werkplek, omdat toeristen cruciaal zijn voor ons inkomen. Onderzoek toont aan dat 93% van de raamwerkers wil blijven, en dat we het liefst met toeristen werken.
De ontwikkeling van project 1012 2.0
In 2019 kondigde de burgemeester haar plan [Raadsbrief – juli 2019] aan alle raambordelen op De Wallen te sluiten. Tijdens de twee dagen durende openbare discussie over vier mogelijke scenario’s, vroegen we om meer ramen of op zijn minst geen verdere inkrimping. De media en burgemeester zaaiden verdeeldheid door verslag te doen van twee kampen met verschillende belangen: de sekswerkers en de bewoners, daarbij voorbijgaand aan de raamwerkers die zelf in het Wallengebied wonen.
Na alle ‘debatten’, interviewde de gemeente meer dan 100 sekswerkers over de verschillende scenario’s. Het rapport bevestigde dat we ons veilig voelen in het Wallengebied, terwijl de gemeente het plan voor een alternatief centrum doordrukt. De gemeente publiceerde nog een rapport, waarin zij zelf concludeerden dat de meeste bezoekers niet bereid zijn te reizen naar een nieuw seks- en entertainment gebied buiten het stadshart.
Te midden van een Covid lockdown, werkte Halsema haar plan [Raadsbrief – oktober 2020] om raamwerkers naar de rand van de stad te verdrijven uit. Toen we net weer aan het werk mochten, zette ze haar dreigementen kracht bij [Raadsbrief – oktober 2021].
Begin 2021 werd er door de gemeente een sekswerk adviesgroep opgericht, bestaande uit zo’n 15 sekswerkers. We maakten ernstig bezwaar tegen het nieuwe centrum en vroegen met klem de raambordelen open te houden. We legden de noodzaak voor meer veilige werkplekken uit, waarbij we ook de mogelijkheid nodig hebben vanuit huis te werken. En zoals bij decriminalisatie het geval is, zonder de beperkingen van een streng vergunningstelsel. Onze zienswijze werd genegeerd en we voelden ons zo gefrustreerd en ontmoedigd door de gemeente dat er voor de derde bijeenkomst nog maar twee mensen aanwezig waren. Inmiddels heeft de groep een broodnodige pauze.
Gemeente Amsterdam, geen vriend van sekswerkers
Tegen februari dit jaar, bleek het erotisch centrum onontkoombaar: de burgemeester kondigde [Raadsbrief besluitvorming Erotisch centrum] het zoeken naar een locatie aan. En afgelopen maand werden plannen aangekondigd de sluitingstijden op De Wallen in het weekend te vervroegen van 06:00 uur naar 03:00 uur in de ochtend.
Mijn collega haalde 130 handtekeningen op van raamwerkers die tegen het erotisch centrum zijn. Deze handtekeningen werden toegevoegd aan een brief, mede geschreven door Failed Architecture en het Prostitutie Informatie Centrum (PIC), en mede getekend door andere belangengroepen. Halsema beweerde dat “kwetsbare” Oost-Europese en Latijns-Amerikaanse sekswerkers gedwongen waren te tekenen door bordeeleigenaren. Dit is niet Halsema’s eerste belediging aan het adres van niet-Nederlandse sekswerkers. Al eerder stelde ze dat de huidige sekswerkers geenszins meer lijken op de “stoere Hollandse vrouwen” van vroeger.
Camille wil de burgemeester wel bij haar raam uitnodigen voor wat broodnodig inzicht, “om eens in het echt de relatie met klanten en [bordeel] eigenaren te zien.” Volgens Elvira wil Halsema “onze vragen niet aanhoren - ze wil gewoon haar plannen uitvoeren.”
Ondanks de onzekere toekomst van De Wallen, is een ding duidelijk: we hebben er genoeg van gebruikt te worden door politici. Als we ons al slachtoffer voelen, dan zijn we slachtoffer van de gemeente. Het is nog niet te laat voor de gemeente en burgemeester hun ogen te openen: midden op De Wallen bevindt zich de oplossing allang.
Tot die tijd blijven we vechten om onze buurt. “Ik blijf hier,” zegt Elvira. “Als ze zo nodig [een erotisch centrum] wil bouwen, dan bouwt ze maar. Maar het zal leeg blijven!” Camille voegt eraan toe: “Ik wil ervoor vechten. Niet alleen voor mijzelf - wij zijn een gemeenschap.”
Wil je betrokken raken bij het behoud van De Wallen? Neem dan contact op met PIC, SAVE (Sex Workers Against Violence and Exploitation), en SWAD (Sex Work Alliance Destigmatization).
Fotos door Red Insight.
Lil
Lil is een parttime sekswerker, fulltime extravert introvert. Hen is allergisch voor lelies.
